Evdeyim. Gerçekten. Hatta pijamalıyım. Hatta öyle evdeyim ki, hiç bu kadar evde olmamıştım. Ama buna rağmen, uygulamadan şu bildirim geliyor:
“Kargonuz teslim edilemedi. Alıcı adreste yok.”
Pardon da… Kim yoktu? Kendi evimi mi bilmiyorum? Yanlış adreste mi bekliyorum? Yoksa görünmezlik iksiri içip de fark edilmedim mi?
Ve favorim:
Teslim edilen kişi: “MERDİVEN ALTI”
Ya da “AĞACIN ÜSTÜ”,
“BALKON ÇAMAŞIRLIK”,
“KAPI ÜSTÜ ÇİVİ”…
Kargocular adeta yeni bir mitoloji yaratıyorlar. Bizde de “Merdiven Altı” diye bir tanrı var artık. Her şeyi o alıyor.
Kargo ağırsa gelmiyor, hafifse uzayda kayboluyor. Kargo şubesini arayınca telefon açılmıyor , şubeye gidince “o arkadaş bugün yok” deniyor. “Asansörsüz binaya çıkmıyoruz” politikası da var: 4. katta oturuyorsun diye sen suçlusun. Paket ağırsa "gel aşağıdan al" diyor, hafifse "kapının önüne bıraktım, rüzgar uçurduysa ben ne yapayım? Deniyor.
"Kuryemiz sizinle iletişime geçmeye çalıştı” yalanı:Telefon çekiyor, mesaj gelmiyor, zil sağlam. Ama uygulamada "müşteriyle irtibata geçilemedi" notu. Hangi boyutta iletişime geçmeye çalıştın kanka, telepatiyle mi?
Ama biz ne yapıyoruz?
Yine sipariş veriyoruz. Çünkü umut fakirin kargosudur.
“Evde yokuz” diye kargoyu teslim etmeyen kargocudan beter, bizim kedi çıktı; evin bekçisi misali mamayı teslim aldı. Allah’tan pirzola değil de mama getirmiş, yoksa Pişi şu anda dört köşe olurdu! Kedi memnun, ben meraklı, kargo ise hâlâ gizemli…(teslim alan : kedi diye SMS gördüm)
Ama dün konuştuk, Pişi’nin de dediği gibi: Herkesin hayatına kimse karışamaz.
Ve bu, kargocunun da, ağacın da, teslimatın da kaderidir belki…
Yine de ben kargomu istiyorum. Ve bu sefer bizim kedi Pişi ya da Banu’nun kedisi Kestane’ye filan bırakmayın ne olur. Pek tekin tipler değiller.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder