Hayatın Kendisi Bu..

Blogumun adını seçerken üzerinde çok düşünmüştüm.

Ama aslında farkında olmadan boyumdan çok büyük isim seçmişim. Bu durumu  fark etmek için kısmet geçtiğimiz haftayaymış.

Hayatımın ilginç haftalarından birini yaşadım bu hafta.

Bu nedenle de birkaç gündür yazmadım, yazamadım.

Vaktim olmadığından değil, elim gitmediğinden, ya da işte, bilemiyorum.

Ama sonunda buradayım. Artık sanırım hazırım.

Yeniden merhaba…

***

Yöneticilik becerilerimin sorgulandığı bir eğitim-toplantı ile başladım haftaya…Çok güzeldi. Ama sonuçlarını almak ve kendimi değerlendirmek için 19 Temmuz' a sözleşmiştik, kısmet olmayacakmış. Nereden bilebilirdim?

Aynı sabah boynumdaki et benim kanadı, korkarak doktora gittim. Bir şey yok dedi, rahatladım. Hemen kesip almak istedi, korktum, yapamadım. Biraz düşüneceğim üzerinde.

***

Ayağımı biliyorsunuz, uzun süredir kötüydü. Sonunda MR çektirdim. Nur topu gibi bir bağ kopması, iki tane de kas yırtığım var. Çelik çorap adı verilen bir çorap giyiyorum, 3-4 ay da giyeceğim inşallah. Bağ kopmasını vücut kendi kendine çözebiliyormuş ama kas yırtığını ne yazık ki hayır. Bu 3-4 ay içinde acısı geçer dedi, ama geçmezse ameliyat olmak zorunda kalacağım, inşallah gerek kalmaz..

***

Çarşamba akşamı, hayatımın en zor sınavlarından birinden geçtim.

Bir çalışma arkadaşım, işyerinde ölmeyi denemek istedi.

Son derece soğukkanlıydım, iki saate yakın konuştuk, ikna ettim, sanki uçurumun dibinden çektim onu. Konuşmanın sonunda her şey bitmiş ve tatlıya bağlanmış gibi görünüyordu.

Ama aynı uçuruma ben düştüm. O gece üzüntüden hiç uyuyamadım. Yemek yiyemedim, üstelik yalnızdım, çocuklar, eşim evde yoklardı.

Gerçekten zor bir geceydi.

Perşembe günü iş de zordu, bir gün önce yaşananlar herkesi etkilemişti.

Cuma günü daha sabahtan bir şeyler olacağı her halinden belliydi.

***

Cuma akşamından beri artık çalışan bir kadın değilim :))

Henüz bu fikre tam olarak alışabildim mi? Sanırım hayır. 

Ama çok hafifim şu an.

Kuş gibiyim. Sorumluluk duygusu olmadan hayat bir değişikmiş.

Yarın akşam, tatile çıkıyorum. Belki de yıllardır hayalini kurduğum uzun tatile. Annem, teyzem  ve kızlarımla..

Oralardan, yani Datça’dan yazmaya devam edeceğim, inşallah tabii..

Ama bu aralar kafam biraz karışık.

Saçmalarsam mazur görün olur mu?

Bana iyi tatiller…