Özlem ve Serhat ve Töre..

Yer İstanbul ..

Üstelik İstanbul’un merkezi..

Özlem , henüz 24 yaşında.

Aslında Çorum’da doğmuş.Ama evlenince ,buraya gelmiş.Sevmiş de evlenmiş kocasıyla..

İki odalı bir evi ,kocası ,kayınbabası,kayınanası, kayınbiraderi ile paylaşmak zorunda kalmış.Ardından da bir kızı olmuş.

Kayınanası , beyin kanaması geçirip bir kaç gün içinde gidivermiş bir sene önce.

Evin tüm yükü üstüne kalıvermiş.

Derken yaz gelmiş. Kocası memlekete ağaçlara bakmaya gitmiş.

Özlem eşinin ailesiyle İstanbul’da kalmış.

Ferhat , gündüzleri elma bahçesinde elma yetiştirirken , gece de kuzenleriyle ava çıkar, gezer tozarmış.

Bir akşam ne olmuş bilinmez,Ferhat vurulmuş.Hem de kuzeni tarafından.Kazaen , av esnasında olduğu söylenmiş.…Alkolün de etkisiyle ,kuzenler korkmuşlar yaptıklarından..Ambulans filan çağırmadan , korkudan , atmışlar Ferhat’ı traktöre , getirip Özlem ‘in anasının evinin önüne bırakmışlar.

Ama Ferhat hastaneye kadar dayanamamış.Daha 25 olmadan çekmiş gitmiş bu dünyadan..Ardında 23 yaşında bir karı , 4 yaşında bir kız çocuğu bırakarak.
Ama cahilliğin , parasızlığın gözü kör olsun işte…

Kayınbaba, bir ev gösterip , biraz para verip torununa , gelinine sahip çıkmamış.
Hele Özlem’in ailesi…Kızlarına torunlarına “ Gel ,burası senin evin “dememişler..Yokmuş gibi davranmışlar..

Kız , sığıntı gibi kalmış kayınbabanın evinde..

***

Bir de Serhat var bu arada..

Serhat, Ferhat’ın 4 yaş küçük kardeşi.

Mahalleden bir kıza sevdalı ..Evlenmek istiyor..Hatta Özlem’den yardım istiyor aralarını yapsın diye..

Ama hayat ..

Aile meclisi karar veriyor.

Ortada 4 yaşında kız var,Serpil  var..Anası başkasıyla evlense, kıza sahip çıkmaz adam..

E, sokağa da atamazlar gelinle torunu, evde baksalar, o iki göz oda eve bi de Serhat’a gelin almak lazım..

En iyisi Özlem’le Serhat’ı evlendirmek..

Hem böylece Serhat’ın düğün masrafı da olmaz.

***
Ferhat gideli 6 ay olmuş..

Özlem evleneli 2 ay..

***
Serpil ne diyecek Serhat’a??

Baba mı?

Amca mı??

Hayat neden bu kadar acı??

Hayatın kendisi bu mu hakikaten??

Neden elimizdekilerin değerini bilmeyiz ki hiç??

Not : Bu hikaye tamamıyla gerçektir ,bir çalışma arkadaşımın oturduğu apartmanda ve İstanbul’un göbeğinde an itibarıyla yaşanmaktadır.