Bakımlı Olmak Ama Neden???

Bugün evdeyim.

Sene sonuna kadar bitirmem gereken birkaç gün iznim var  ve ben bugün birisini kullanayım dedim.

Plan yok, plan plansızlık…

Sabah kalktım, çocukları okula yolladım, eşimle kahvaltı ettik, onu geçirdim ve geri oturdum. Giyinmedim, saçımı taramadım, dişimi fırçalamadım. Tembel tembel oturdum, televizyondaki sabah-kadın programlarını seyrettim. (Gülben Ergen, Cengiz Semercioğlu, Saba Tümer, Müge Anlı, ancak hiçbirine 1.5 dakikadan fazla dayanamadım.)

Evi topladım, blogumla ilgili birkaç çalışma yaptım, öğlen oldu, yemek yedim .

Hala giyinmedim, hala saçımı taramadım, hala aynı koltukta aynı şekilde oturuyordum.

Sonra aklıma rahmetli babam geldi. Annesini küçükken kaybetmiş babam. Bana annesinden bahsederken özellikle birkaç defa anlattığı bir şey düştü aklıma.

Dedem dükkanında kendi diktiği ceket, pantolon, yelekleri dikerdi. Babaannem de evde aba dokurmuş. Aba nedir bilir misiniz? Bir tür yünlü kumaştır. Tüylü tüylü ve çiritlidir. Bazen bu tüyleri dökülür. Özellikle soğuk havalarda kullanılmak üzere, pantolon, yelek vb dikilir.

İşte dedemin dükkanında sattığı aba yelek ve pantolonların kumaşlarını babaannem evde  dokuma tezgahında dokurmuş.

Öğlene doğru dedemin yemeğe geleceği saate yakın  kalkar, üstündeki çer çöpü döker, yüzünü gözünü yıkar, üstünü değişir, rastığını sürmesini sürer, beşi bir yerdesini takar, dedemi öyle beklermiş. Babamın dediğine göre, ağır hasta olup yataklara düşene kadar dedem onu hiç süslenmeden görmemiş.

Annem de bahseder, onun yakın bir arkadaşının eşi, arkadaşını hiç fönsüz, makyajsız görmemiş. Asıl mesleği hekimlik olan, yani aslında yoğun çalışan bu kişi sabah eşinden önce kalkıp hazırlanıp, akşam eşinden sonra yatar, böylece de eşine hep süslü görünürmüş.

Oysa biz sabah kalkınca işe gideceğiz diye en güzel kıyafetlerimizi giyiyor, saçımızı ve  makyajımızı  işe gideceğimiz için yapıyoruz. Eşimiz için değil..

Hafta sonu evdeyken de, tatil modunda  eşimiz ve çocuklarımızın yanında paçoz paçoz en iyi ihtimal eşofmanla dolaşıyoruz.

Ben son birkaç aydır  dikkat etmeye çalışıyorum. En azından akşam eşim eve gelene kadar  işe giderken giydiğim kıyafetimi, takılarımı çıkarmıyorum.

Haa, henüz kendimi annemin arkadaşı kadar geliştirebildim mi ? Hayır .

Daha ancak “ Bak şık kıyafetlerimi gördüysen çıkarıp geceliğimi giyiyorum.“ seviyesindeyim. Ama inanıyorum, kendimi daha da geliştireceğimJ

Peki ya siz hangi aşamadasınız??